مجازی سازی شبکه (NV) یا Network virtualization ، به عنوان توانایی ایجاد شبکه های بخردانه و مجازی تعریف می شود. این شبکه ها از دشوار اسباب شبکه اصلی جدا می شوند الی اطمینان حاصل شود می توانند با پیرامون های مجازی ادغام شده و بطور کامل این پیرامون ها را حمایت کنند.
Network virtualization ، اتصالات شبکه و سرویس هایی را تجزیه می کند که به طور سنتی از راه مشکل اسباب به یک شبکه مجازی منطقی تحویل داده شده اند. این اتصالات و سرویس ها، از شبکه فیزیکی متمایز شده و به طور مستقل در یک hypervisor (هایپروایزر) یا ناظر ماشین مجازی اجرا می شوند.
NV، ما فوق سرویسهای لایه 2 و 3 همانند سوئیچینگ (switching) و روتینگ (routing)، معمولا دربرگیرنده خدمات مجازی سازی لایه 4 تا 7 ازجمله فایروال (firewalling) و توازن بار (load-balancing) سرور است.
این فناوری بسیاری از چالشهای شبکه در مراکز داده امروزین را حل و فصل می کند؛ علاوه براین، به سازمان‌ها کمک می کند شبکه را به طور مرکزی برنامه‌ریزی و آماده کنند، بدون اینکه دربایستن باشد به طور فیزیکی زیرساخت های مربوطه را لمس کنند.
مجازی سازی شبکهبکارگیری مجازی سازی در شبکه
در اثناء بکارگیری مجازی سازی در شبکه، یک نگرش بخردانه بر پایه نرم افزار در مورد منابع سخت افزاری و نرم افزاری شبکه (سوئیچ ها، روترها و غیره) برپایی می‌شود.
دستگاه های شبکه فیزیکی، مسئول ارسال بسته ها هستند. درحالی که شبکه مجازی (نرم افزاری)، یک انتزاع هوشمند را فراهم می‌کند که استقرار و مدیریت سرویسهای شبکه و منابع اصلی شبکه را راحت می‌سازد. درنتیجه، مجازی سازی شبکه می‌تواند شبکه را به هدف پشتیبانی بهتر محیط‌های مجازی سازی شده، هم تراز کند.
با مجازی سازی شبکه، سازمان ها می‌توانند روش گسترش، مقیاس و تنظیم بارهای کاری و منابع را برای رفع نیازهای محاسباتی ساده سازی کنند. به علاوه این نوع از مجازی سازی اتوماسیون بسیاری از کارهای مدیریتی را امکان پذیر می سازد و خطاهای دستی را کاهش می‌دهد. بنابراین، می‌تواند بهره وری و کارایی اکثریت را برای شبکه فراهم سازد.
منبع:
روتر چیست چه کاربرد و وظیفه ای در شبکه دارد؟